اتصال سیستم کاتروس سازه فضاکار

اتصال سیستم کاتروس سازه فضاکار از مواردی ست که در این مقاله به بررسی آن می پردازیم. اگر شما بخواهید اطلاعاتی در این باره به دست آورید می توانید در ادامه همراه ما باشید. در ابتدا افراد زیادی ممکن است سازه فضاکار را با خرپا اشتباه بگیرند. از این رو لازم است تا بدانیم که این دو یکی نیستند.

خرپا یک سیستم دو بعدی می باشد که از میلگردهای بالا و پایین و زیگزاگ های میانی تشکیل شده است.در حالی که سازه فضاکار یک سیستم سه بعدی ست که چندین خرپا تشکیل شده است. استفاده از این سازه ها در بنای ساختمان، استادیوم، مراکز ورزشی، و سایبان در اکثر مکان های صنعتی و تجاری رواج دارد.

همان طور که مشخص است طراحی و تولید خرپا ساده تر، سریعتر و کم هزینه تر است. با این حال استفاده از سازه ی فضاکار رواج بیشتری دارد. چراکه مزایای بیشتری دارد. تولید خرپا در دهانه و ابعاد مختلف قابل تولید می باشد.

سازه های فضاکار از آنجایی که یک سر آن آزاد می باشد. نمی توان از نظر طول در ابعاد مختلف آن را تولید کرد. اکثرا از سازه خرپا برای محکم کاری و استحکام، برای زیرسازی قبل از بتن ریزی استفاده می گردد. که در نهایت زیر مصالح پنهان می شوند. اما استفاده از سازه فضاکار علاوه بر استحکام، زیبایی منحصر به فردی به پروژه می بخشد.

برای ساخت سازه فضاکار روش های مختلفی وجود دارد که اتصال سیستم کاتروس سازه فضاکار یکی از انواع اتصالات است.

 

سیستم تریودتیک

 

نوع اتصال کاتروس

این نوع اتصال برای اولین بار در اسکاتلند مورد استفاده قرار گرفت. که برای اتصال از سیستم تک پیچ و مهره استفاده کردند. معمولا از کاتروس برای دهانه های ۵ تا ۱۲ متر مورد استفاده قرار می گیرد و اکثرا از لوله و پروفیل در ساخت آن استفاده می شود. از همین رو از قسمت های اتصال کمتری برخوردار است. با توجه به نحوه ساخت و اتصالات این سیستم نسبت به سیستم های دیگر از هزینه کمتری برخوردار است.

اتصال سیستم کاتروس سازه فضاکار در مقاطع لوله ای مهار جان هستند. که در انتها دارای پانچ هستند. در این سیستم شبکه فضاکار متناسب با ابعاد خرپاها هستند .و در نقاط تعیین شده به هم وصل می شوند. از آنجایی که برخی از اعضای لایه میانی از مرکز مقطع عبور نمی کنند. در برخی از نقاط سازه دچار خمش می شود از این رو از اتصال کاتروس برای پروژه های بزرگ استفاده نمی شود‌.

 

نوع اتصال کاتروس

 

سیستم یونی بت و تفاوتش با اتصال سیستم کاتروس سازه فضاکار

این سیستم برای اولین بار در انگلستان مورد استفاده قرار گرفت و برای استفاده از سازه، هرم های تکرار شونده بسیاری در کنار هم قرار گرفتند. این هرم ها بصورت معکوس در قاب و در میان لایه های بالایی و پایینی قرار گرفتند. برای اتصال این لایه ها در گوشه از پیچ و مهره فولادی با کشش بسیار مناسب استفاده شده است. به منظور بالا بردن کیفیت سازه فضاکار در سیستم یونی بت قطعات در کارخانه ساخته و بهم متصل می گردند. و در نهایت در مکان اصلی پروژه ثابت می شوند‌.

در هر سیستم یونی بت ۴ قسمت فوقانی، ۴ قسمت مهاری و پنج قسمت پیوندی وجود دارد. در اطراف ستون ها معمولا نیروی بیشتری وارد می شود. از همین رو در این سیستم نسبت به اتصال سیستم کاتروس سازه فضاکار مقاطع قوی تری وجود دارد.

از نظر ظاهری بعد مونتاژ با این سیستم یک شبکه لوزی بر روی مقاطع مربع قرار می گیرد.

سیستم تریودتیک

این سیستم اتصال برای اولین بار در یک شرکت کانادایی ساخته و اجرا  شد که در ابتدا تنها با قطعات آلومینیومی تولید شدند اما بعد از چند سال قطعات فولادی به آن ها اضافه شد. برای ساخت این سیستم که متفاوت از اتصال سیستم کاتروس سازه فضاکار می باشد، از اتصال شکاف، لوله، واشر و پیچ و مهره بهره گرفته اند.

اتصالات آلومینیومی با یک برآمدگی ایجاد می شود که می توان از این برآمدگی در سیستم اتصال برای ساختن یک شکل هندسی استفاده کرد. در هر شکاف اتصال یک نری وجود دارد و انتهای اتصالات معمولا با یک چکش سبک به هم چفت می شوند. بعد از اینکه تمام اعضا به هم متصل شدند، واشرهای محافظ در اطراف اتصالات قرار می گیرند و برای محکم کاری در مرکز اتصال یک پیچ سفت می شود تا از هم پاشیدگی اعضا را جلوگیری کند.